امیر هوشنگ ابتهاج در سال ۱۳۰۶ در رشت به دنیا آمد و درسال ۱۴۰۱ در آلمان چشم از جهان فرو بست. ایشان دوران دبیرستان را در تهران گذرانده است و در همان دوران اولین دفتر شعر خود به اسم نخستین نغمه ها را سرود.هوشنگ ابتهاج تکه ای از تاریخ بود که جای همیشه خالی اش در ادبیات معاصر ایران برای همیشه احساس می شود. هوشنگ ابتهاج شاعری است که هم در قالب نیمایی و هم غزل و مثنوی شعر سروده است.خانه ی ایشان در محله ارباب جمشید بود خانه ای که هنوز موزه نشده بود و هوشنگ ابتهاج هنوز در رفت و آمد به آنجا بود. خانه ای که ارغوان آن را مشهور کرد. ارغوان نام درختی است که در حیاط خانه ایشان بود و در سال ۱۳۸۷ به ثبت میراث فرهنگی رسید. خانه اش به گونه ای بود که انگار هر کسی غیر از هوشنگ ابتهاج هم اگر آنجا زندگی میکرد شاعر می شد. اکنون که هوشنگ ابتهاج رفته است جایی میان یاران قدیمی اش این خانه تبدیل به موزه شده است.
هوشنگ ابتهاج با شاعران زیادی هم نشین بود از جمله شهریار که در یکی از مصاحبه هایش که از او پرسیدند کدام یک از شعرهای شهریار رو دوست دارید پاسخ داد خود شهریار این پاسخ نشان از انس وی با شاعر پر آوازه محمد حسین بهجت تبریزی است.هوشنگ ابتهاج سبک خاص خودش را داشت. گالیا نام دخترکی جوان و پر شور و هیجانی است که سایه در جوانی عاشق و دلباخته او شده بود که به وقت دلدادگی جنگ و کودتا شد و شاید گالیا فراموش. ولی با شعری که هوشنگ ابتهاج با نام دیر است گالیا سرود قطعا فراموش نخواهد شد چرا که در کنار دغدغه های سیاسی اجتماعی سروده شده است.
بسیاری از اشعار ایشان توسط هنرمندهایی از جمله محمد رضا شجریان, علیرضا افتخاری, شهرام ناظری, حسین قوامی و محمد اصفهانی اجرا شده است. ایران ای سرای امید از آثار ماندگار این هنرمند است.هوشنگ ابتهاج در سالهای ۱۳۵۰ تا ۱۳۵۶ سرپرست برنامه گل ها در رادیوی ایران بود که که تصنیف های دلنشینی از خود به یادگار گذاشت که یکی از شناخته شده ترین آن ها تو ای پری کجایی بود.
هوشنگ ابتهاج می گفت هر حرف یا کلمه برای من رنگ و مفهوم خاصی دارند و یا اینکه کلمات برای من سرد و گرم هستند. سایه از نظر ایشان کلمه ای سرد پر از آرامش و فروتنی و خجالتی بود نوعی بی آزاری داشت که با شخصیت ایشان هم خوانی داشت و اینگونه می گوید که با طبیعت من سازگاری داشت و جالب بود. خود کلمه دارای حروف الفبایی نرمی هستند و ذات کلمه در مقابل خشونت و وقاحت نوعی افتادگی دارد از این رو ه.ا. سایه را به عنوان تخلص خود انتخاب نموده است.
عشق میان آلما و سایه عشقی عمیق و ابدی است. عشقی که هفتاد سال همراهی عاشق و معشوق را سبب شده است. عشق ممنوعه ای که استاد راضی به تغییر دین همسرش نبود و خانواده آلما هم راضی به این ازدواج نبودند.ابتهاج نخستین بار در دوران دبیرستان آلمای ۱۴ ساله را دیده بود و در سال ۱۳۳۲ بعدها با آلما از نزدیک آشنا شده بود.و در سال ۱۳۳۷ بلاخره از موانع عبور کردند و به طور رسمی ازدواج کردند.
آلما زنی بلند نظر, استوار باورمند به انسان, عاشق سایه و فرزندانش بود. از روزگار تلخی دید ولی تلخ نشد.زندگی را دوست داشت و همیشه دید روشنی به زندگی داشت.ایشان در این دنیای پر از کینه سعی بر این داشت که نیکی کند و به روشنی زندگی بیفزاید از این رو فردی بسیار محترم بود. سایه برای همسرش اشعار بسیاری سروده است از جمله غزلی که در دورانی که زندانی بود سروده بود. حاصل ازدواج آلما و سایه ۴ فرزند به نام های یک دختر به نام یلدا و سه پسر به نام های کیوان, آسیا، کاوه بود.
آلما بعد از یک دوره ی بیماری در گذشت و این پایانی شد به هفتاد سال زندگی عاشقانه و یک عمر ایستادن بر عهد و تصمیمی که گرفته بودند.از زندگی عاشقانه آلما و سایه همین بس که بعد از مرگ آلما سایه نیز بسیار عمر نکرد و بعد از پنج ماه به کنار یار همیشگی زندگی اش رفت و جاودانه شد.
ارغوان سروده ی پرطرفدار هوشنگ ابتهاج است که خوانندگان بسیاری آن را به آواز خوانده اند. داستان ارغوان و هوشنگ ابتهاج زیباترین و دل انگیزترین و احساسی ترین نوع رابطه را نشان می دهد که عشق بین دو انسان نیست. که تمام خاطرات و شعرهای استاد را شنید و رشد کرد که باعث شد دلبستگی استاد از همه بیشتر به ارغوان باشد. هوشنگ ابتهاج سالها بعد از فروختن خانه اش زمانی که به خانه بازگشت با دیدن ارغوان احساسی شد و اشعاری در وصف خاطراتش با این درخت سرود. از این رو استاد همیشه زنده است چون ارغوان ماندنی است.
آینه در آینه, چند برگ از یلدا و تا صبح شب یلدا, یادگار خون سرو, تاسیان, سیاه مشق,حافظ به سعی سایه که همان دیوان حافظ با تصحیح استاد می باشد و بانگ نی …از جمله کتاب های ایشان هستند. سیاه مشق و تاسیان از بین کتاب های ایشان از جمله کتاب هایی هستند که با تجدید نظر در مورد محتویات این دو کتاب به چاپ های بعدی رسید. بانگ نی تنها کتابی است که بدون اطلاع ایشان به چاپ رسید و منتشر شد.
تک تک اشعار هوشنگ ابتهاج سبک و زیبایی خاص خودش را دارد که هر فردی که علاقمند ادبیات و شعر فارسی باشد قطعا بعضی از آنها را خوانده است و جز شاعران معاصر ایرانی است که زیباترین غزلیات و اشعار نو و شعر های کوتاه را دارد. از مشهورترین اشعار عاشقانه ایشان که در زمان کودتا و در میان بهبوهه ی مسائل سیاسی و اجتماعی سروده شد شعر دیر است گالیا است. ایران ای سرای امید را همگی شنیده ایم و یکی از آثار جاودان این شاعر معاصر و پر آوازه می باشد. شعر ارغوان که قبلتر توضیحاتی در موردش داده شد. و صدها شعر دلنشین دیگر که نامش را جاودانه و فراموش نشدنی کرده است.هوشنگ ابتهاج جسمش رفت ولی وجودش ماند و یادش جاوید خواهد بود. معنای انسان ناب بودن را در ایشان می شود به وضوح احساس کرد.
وب سایت فارسی درس سایتی برای ارائه مطالب درسی و آموزشی می باشد که از سال 1399 فعالیت خود را به صورت رسمی آغاز کرده است.
هدف فارسی درس این است که شما برای ارائه و یا آموزش موضوعات خود نیاز به منابع متعدد نداشته باشید چون کارمندان فارسی درس همه این منابع را یکجا در اختیار شما قرار می دهند.
کپی رایت © 1400-1399 فارسی درس | طراحی و پیاده سازی توسط بخش انفورماتیک فارسی درس
دیدگاهتان را بنویسید