Name: مقاله درباره سهراب سپهری
SKU: 1713
Price: 690000 IRR
Availability: InStock
Rating: 5.00 (3 reviews)

در این بخش مقاله درباره سهراب سپهری قرار داده شده است. سهراب سپهری در پانزدهم مهر ماه ۱۳۰۷ در كاشان متولد شد . پدرش اسدالله سپهری ،كارمند اداره پست و تلگراف به نقاشی و موسيقی علاقه داشت. مادرش ماه جبين (فروغ ايران) سپهری بود. او پساز فوت شوهرش فرزندانش را بزرگ كرد و درخرداد ماه ۱۳۷۳، چهارده سال پس از مرگ دريغ آور سهراب سپهری چشم از جان فرو بست. خواهر ها و برادرها ،منوچهر ،همايون دخت، پری دخت و پروانه. سهراب سپهری در سال ۱۳۱۳ گذراندن دوره شش ساله آموزش ابتدايي در دبستان خيام كاشان گذراند و علاقه به نقاشي و خوشنويسی و به تدريج شعر پیدا کرد.

مقاله درباره سهراب سپهری در ۳۱ صفحه در قالب word با قابلیت ویرایش آماده دانلود می باشد.

سهراب سپهری

سهراب سپهری هم شاعر بود هم نقاش، اما قبل از آنكه شعر بسرايد بر بوم سپيد رنگ نقش ميزد، و پيشتر ازآنكه به عنوان شاعر شناخته شود در محافل هنری و ميان جماعت خاص اعيان به عنوان نقاش شناخته شده بود. با وجود اين او شعر و نقاشي هايش را تقريبآ در يک زمان وبا فاصله اندک به ميان جمع آورد. نخستين مجموعه شعرش را با عنوان مرگ در مهر ماه ۱۳۳۰ انتشار داد، و از پاييز ۱۳۳۱ نقاشي هايش را با شركت در چند نمايشگاه در تهران عرضه كرد. علاقه سپهری در مجموعه مرگ رنگ به نقاشي همان قدر آشكار است كه حركت قلم مو و رنگ در تابلوهاي نخستينش از نقاشی شاعر خبر داده است.

سفر به دور دنيا سهراب سپهری

ابتدا در سفري به اروپا به پاريس و لندن رفت سپس عازم ايتاليا شد و دو سال بعد از ژاپن سر در آورد در راه باز گشت به ايران از هند ديدار كرد و چندي بعد به سفر برزيل و فرانسه رفت پس از آن دائم در سفر و گشت و گذار وتجربه آموزي به تعبير قدما سير آفاق و انفس بود. سفر به هندوستان و پاكستان و افغانستان (۱۳۴۳)،‌ سفر به آلمان و انگلستان (۱۳۴۴)، سفر به فرانسه و اسپانيا و هلند و ايتاليا و اتريش (۱۳۴۵) ، سفر به فرانسه، سفر به آمريكا (۱۳۴۹)، سفر به پاريس (۱۳۵۱)،‌ سفر به يونان و مصر ، سفر به سوئيس (۱۳۵۵) و دست آخر سفر به انگلستان (۱۳۵۸) نمونه ای از سفرهای سهراب سپهری هستند.

شعر معروف سهراب سپهری

اهل كاشانم
روزگارم بد نيست
تكه ناني دارم ، خرده هوشي . سر سوزن ذوقي
مادري دارم، بهتر از برگ درخت
دوستاني بهتر از آب روان
وخدايي كه در اين نزديكي است
لاي اين شب بوها ،پاي آن كاج بلند
روي آگاهي آب ، روي قانون گياه
من مسلمانم
قبله ام يك گل سرخ
جا نمازم چشمه ،مهرم نور
دشت، سجاده من

يک خاطره از روان شاد سهراب سپهری

فرامرز غفاري در آن سال ها بسيار جوان بود. سال های آخر دبيرستان را می گذراند و سخت سر گرم فراهم آوردن منظومه هاي معاصر، خودش هم يك منظومه به نام عاشورا سروده و با نام مستعار قرا و با مقدمه كوتاهي از من آن هم با نام مستعار فرمند منتشر كرده بود. از من خواسته بود كه از سرايندگان منظومه ها به واسطه آشنايي با آنان اجازه نقل سروده هايشان را در كتاب ده منظومه او بگيريم، و همين موجب آن شد كه با فروغ و سپهری آشنا شوم . درست دو ماه قبل از درگذشت فروغ بود كه به منزل او رفتم و او با محبت بسيار مرا پذيرفت و اجازه انتشار شعر ايمان بياوريم به آغاز فصل سرد رادر كتاب ده منظومه داد در همان زمان روزي به همراه مهندس پرويز ديبايي، كه از دوستان نزديك سهراب بود به ديدار او رفتيم ، سهراب بسيار گوشه گير بود و كمتر در محافل ادبی و هنری آفتابی می شد.

قصه سهراب و نوش دارو

ديروز سهراب مرد. آفتاب كه غروب كرد او را هم با خود برد. درباره مرگ دوست چه مي توان گفت؛ مرگي كه مثل آفتاب بالای سرمان ايستاده و با چشم گرسنه و هميشه بيدار نگاه‌مان می كند، يكي را هدف می گيرد و بر او مي تابد و ذوب می كند و كنارمان خالي می شود، مرگی كه مثل زمين زير پاي‌مان دراز كشيده و يک وقت دهن باز می كند. پيدا بود كه مرگ مثل خون در رگ های سهراب می دود . تاخت و تازش را از زير پوست می شد ديد. چه جولاني می داد و مرده مثل سايه ای رنگ مي باخت و محو مي شد. بي‌شباهت به مرغ پركنده ای نبود.